Budując drewniany dom do wyboru mamy ściany z bali albo w technologii szkieletu drewnianego. Jeśli wybieramy te drugie, najbezpieczniej jest wybrać konstrukcję prefabrykowaną. Optymalnie zaprojektowana konstrukcja to taka, w której w możliwie największym, ale jeszcze bezpiecznym stopniu wykorzystano wytrzymałość materiału.
Trwałość domu drewnianego
Aby dom drewniany z prefabrykatów był równie trwały jak murowany, jego szkielet musi być wykonany z drewna wysokiej jakości – bez wad, które zmniejszają jego wytrzymałość, jak chore sęki albo pęknięcia. Powinno być ono wysuszone komorowo do 18% wilgotności, czterostronnie ostrugane, a jego krawędzie – sfazowane. Suszenie komorowe jest tak ważne dlatego, że stosowana w suszarniach temperatura powyżej 60°C niszczy w drewnie zarodniki grzybów i larwy owadów. W czasie suszenia zostaje też całkowicie zatrzymany proces sinienia drewna. Drewno to znakomity materiał konstrukcyjny. Jest wytrzymałe, łatwe w obróbce, stosunkowo niedrogie i – co ważne – lekkie. W tartakach i zakładach przemysłu drzewnego produkowane są z niego elementy, które mogą być wykorzystane do budowy różnych konstrukcji, między innymi ścian szkieletowych, więźb dachowych, schodów, wiat, stropów.
Z tartaków na budowę dostarczane są najczęściej:
deski – mają zazwyczaj od 75 do 250 mm szerokości i 19-45 mm grubości. Służą przeważnie jako elementy usztywniające konstrukcję. Są także używane na poszycie pod pokrycia dachowe. Niekiedy wykonuje się z nich więźbę w postaci dźwigarów kratownicowych – najczęściej w domach z poddaszem nieużytkowym;
bale – mają 100-250 mm szerokości i 50-100 mm grubości. Stosuje się je głównie do wykonywania krokwi dachowych, płatwi i podciągów;
krawędziaki – mają zwykle kwadratowy przekrój o bokach 100 x 100 mm, 175 x 175 mm. Najczęściej wykonuje się z nich murłaty;
łaty – ich grubość wynosi około 38-75 mm, a szerokość– 63-140 mm. Wykorzystywane są do budowy wszelkiego rodzaju rusztów (pod płyty g-k, pod oblicówkę drewnianą). Stosuje się je także jako kontrłaty w więźbie dachowej.
Na ściany drewniane używa się drewna litego lub klejonego oraz materiałów drewnopochodnych: płyt wiórowych, twardych pilśniowych lub sklejki. Najczęściej spotykane są w domach o konstrukcji drewnianej lub na poddaszach. Ściany drewniane są łatwe w demontażu, ale na ogół nieodporne na ogień i wilgoć. Mogą mieć konstrukcję szkieletową płytową lub szkieletową ramowo-płycinową albo być wykonane z bali.
– ściany drewniane o konstrukcji płytowej mają szkielet drewniany obity z dwóch stron płytami, panelami boazeryjnymi lub deskami; przestrzeń pomiędzy nimi wypełnia się wełną mineralną. Powierzchnię płyt można pomalować lub okleić tapetą, a deski – pomalować lub zabejcować i polakierować;
– ściany drewniane o konstrukcji ramowo-płycinowej mają widoczny szkielet drewniany wypełniony dekoracyjnymi płycinami zrobionymi z drewna albo płytami drewnopochodnymi, uprzednio okleinowanymi fornirem lub pomalowanymi. Takie ściany mogą mieć również wypełnienie ze szkła albo z papieru (jak lekkie ścianki charakterystyczne dla domów japońskich). Ściany ramowo-płycinowe nie zapewniają dobrej izolacji akustycznej, stanowią jedynie przepierzenie.
– ściany z bali mogą mieć przekrój okrągły lub prostokątny i najczęściej są z drewna świerkowego lub sosnowego. Obecnie do wznoszenia domów stosuje się zazwyczaj bale nieiwelkiej grubości – do 11 cm. Takie ściany drewniane wymagają ocieplenia – najlepiej wełną mineralną grubości 10-15 cm.
Z elementów drewnianych często wykonane są również meble (stoły, krzesła, szafy lub drewniane łóżka).
Potrzebny Ci styropian do ocieplenia domu? Sprawdź na kosbud.com.pl ile to może kosztować.